Գրական կամուրջ

Լուսինե Դալլաքյան

Լուսինե Դալլաքյան | Նոյեմբեր, դեկտեմբեր

Ձմեռ,
խիստ և լուռ
քեզնից լուր չկա
քչանում ես
դառնում ես կետ
գիծ՝ սարի լանջից իջնող թռչունի մեջքին
իջնում ես հանգիստ
մանր օդով, որ հատ- հատ են շնչում
մանրանում ես..
դառնում ես երևույթ սովորական
հենվում ես իմ տան պատերին, որպես հասարակ կիրակի

Read more

Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան

Կոլյա Տեր-Հովհաննիսյան | Օլեգ

Մայրս առհասարակ արգելում է ինձ գնալ Օլեգենց տուն և ամեն անգամ մի պատճառ է հորինում:
Օլեգի հետ ընկերացել էի երկրորդ դասարանում։ Երրորդ դասարանից բաժանվեցինք։ Նա գնաց մասնավոր դպրոց, ես մնացի պետականում, բայց մեր ընկերությունը շարունակվեց:
Ես և Օլեգը ծնվել ենք տարբեր երկրներում, նույն թվականին, նույն ամսին, մի քանի օր տարբերությամբ, Երկրորդ աշխարհամարտի ավարտից շատ չանցած:
Ես շատ եմ սիրում Օլեգենց տունը, մանավանդ նրանց հայելիով լվացարանը՝ սպիտակ, մարմարե գուռով: Մերը պատին ամրացրած ցինկե լվացարան է, որի մեջ հայրս ամեն օր առավոտյան ջուր է լցնում դույլով. ծորակը պիտի ձեռքով բարձրացնենք, որ ջուր գա:

Read more

Լուսինե Դալլաքյան

Լուսինե Դալլաքյան | ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Լուսինը նոր է ծնվել, սիրելի
Եվ մութը հիմա հանգիստ իջնում է ուսերիդ
ես չգիտեմ, թե էլ ինչ պատմեմ քեզ
իմ քաղաքի մասին
այսօր հինգշաբթի է,
հասարակ հինգշաբթի
Եվ մենք չենք ծերանա միասին, սիրելի
Լուսինը վերևում է
երեկոն որոշում է գեղեցկության ընթացքը

դու գնում ես….

Read more